110112 Kathmandu - lange tocht achter op de motor

Afgelopen zaterdagochtend vertrokken we zoals afgesproken op de motor naar de grens met Tibet / China. Tot ongeveer 50 kilometer buiten Kathmandu zijn de wegen redelijk goed, maar daarnaa wordt het allemaal wat minder. Iets minder is voor sommige stukken van de weg zelfs nog een eufemisme.

Tijdens de tocht kreeg ik wel het gevoel dat het toch wel geweldig is om dit land per motor te verkennen. Nu was het een lange tocht achterop een motor die toch niet echt voor mijn gewicht en lengte is ontwikkeld. Ik schat dat de gemiddelde Nepalese man toch wel 25 - 30 cm korter is en ook zoveel minder in kilo's weegt. Tel daar het gewicht van mijn rugzak bij op en dan wordt het op de 'colletjes' met een stijgijgingspercentage boven de 12-15% toch lastig. Maar ik heb inmiddels geleerd me als een redelijk flexibele duo-passagier in te leven in de bestuurder.

Bijkomend probleem zijn wel de vele onverwachte 'bumps', waar ik me deels op kon anticiperen, vooral ook omdat Arjun een rustige en veilige rijder is. Vologende keer zou ik het buiten Kathmandu toch wel met een goede 'off-the-road' motor willen proberen. Dat kan m.i. alleen in gezelschap van een Nepalees die de taal goed spreekt en ook handig genoeg is om bij problemen hulp te vinden. Ik heb hier geen gele ANWB wagentjes zien rondrijden en als je na zonsondergang ergens komt vast te zitten wordt het knap koud.

Om een uur of half vier kwamen we langst The Last Resort, waar je dus kunt bungee jumpen tussen de wanden van een diepe kloof. In het midden van de hangbrug kub je aan een flink elastiek naar beneden. Nadat ik ik iemand had zien springen begreep ik toch dat ik daar toch wel iets te oud voor ben geworden. De motortoch had me al voldoende adrenaline verhogende sensaties gebracht.

We reden dus door en arriveerd om ongeveer half vijf in één van de vele plaatsjes die Tatopani heten (Tatopani = warm / heet water, er bevindt zich dus vaak een bron met heet water). Dit plaatsje Tatopani ligt ongeveer 4 kilometer van Kodari waar zich de grensovergang naar Tibet / China bevindt. Nepalezen kunnen op vertoon van een paspoort wel kort de grens oversteken om een paar uur te 'shoppen' in Dhasa (?), maar een Nderelander heeft toch echt een visum nodig. De grensovergang is bovendien alleen tussen 8.30 en 16.00 geopend. Aa Nepaleze kant is alle heel relaxt, maar fotograferen van de Chineze zijd is verboden ...

Toch heeft China wel flink bijgedragen aan de ontsluiting van dit noordelijke deel van Nepal door hulp bij het aanleggen van de nodige infrastructuur, zoal wegen en bruggen. Voor een belangrijk deel is dit zware werk overigens ook uitgevoerd door soldaten uit het voormalige leger van de koning die in 2001 bij de "royal massacre" om het leven is gebracht. Arjkun vertelde me dat veel Nepalezen wel positief staan ten opzichte van China, maar dat is vooral omdat ze daar goedkoper allerlei artikelen kunnen aanschaffen. Het merendeel van de Nepalezen is niet op de hoogte van de massale schending van mensenrechten in China.

Nadat we Kodari wat hadden bezichtigd reden we een paar kilometer terug naar Tatopani. Al sit soort grensplaatsjes heeft een vergelijkbaar aroma van smokkel, criminaliteit en prostitutie. We hadden ons al ingecheckt in een redelijk safe, maar in ieder geval schoon guesthouse, waar we ook de maaltijd konden nuttigen en wat tradititionele "thumba" konden drinken. Thumba is een drankje dat ik me wel vaag herinner van 27 jaar geleden. Het is gebrouwen op basis van wat fermenteerde 'millet' en 'yeast' en aa voeg je vervolgens heet water aan toe om het door een soort rietje op te zuigen. Deze millet had naar mijn schatting een alcoholpercentage van ca. 6-8% en het smaakt in de kou een stuk beter dan een plomp koud bier in je pens.

Vandaag ben ik flink aan het recupereren van de 4-daagse motortocht. Ik heb de afgelopen weken toch een naar hoestje en vandaag heb ik veel geslapen. Daarom nu maar een pubnt achter mijn verslag om morgen de andere drie dagen nog wat toe te lichten en met fotomateriaal te illustreren.