110119 Kathmandu - Terug uit de bergen

Afgelopen zondag begonnen aan een trek die in de boeken als niet al te zwaar stond omschreven. Dat klopt waarschijnlijk als je een drager bij je hebt en al weer wat meer getraind bent bij geleidelijker intervalletjes.

Mij viel het zwaar ... De eerste dag begon direct met een steil klim van zo'n 800 meter, niet geleidelijk aan zodat je in een ritme kunt komen, maar gelijk stappen van tussen de 30 en 40 cm per stap. Met een kleine 15 kilo op je heupen en schouders is dat geen sinecure. Daarbij was mijn conditie toch wel aardig aangetast door eerder bronchitis.

Toen we het hoogste punt van die dag hadden bereikt begon het ook nog te sneeuwen en het was niet geheel duidelijk hoever de eerste lodge zou zijn. Afdalen in de sneeuw terwijl het donker wordt heeft niet mijn voorkeur. Gelukkig wachtte er plots op een breed 4 wheel drive pad een lodge.

De volgende ochtend een stralend zonnetje en een prachtig uitzicht over de Langtang range, maar na wat afdalen wel weer 1200 meter stijl klimmen voor de boeg. Ik heb me wat afgezweet en tijdens de noodzakelijke adempauzes ook wel van het landschap genoten. Maar was ook erg blij toen we na 7 uur flinke klimmetjes in de kou een 'noodle soup' en eenvoudige 'dal bhat' koneden nuttigen.

Gisteren zag het weer er in de ochtend ook weer wat grauwer uit dan ik de afgelopen weken gewend was. Bovendien stonde er voor deze derde dag een steile klim van 1600 meter op het programma. Eventueel had ik die nog kunnen opdelen in een deel van 800 meter omhoog en dan de volgende dag nogeens 800 om de pas over te gaan, maar ik merkte bij het afdalen de tweede dag ook al dat m'n knieën nog niet helemaal (of helemaal niet) aan de bergen gewend waren. Dus blij dat we (Dinesh en ik) gisteren zijn afgedaald naar een dorpje waar we weer een bus konden pakken (één per dag) die ons over de recentelijk verbrede bergpaden in zo'n 5 uur weer naar Kathmandu bracht.

Vandaag was het grotendeels zwaar bewolkt in Kathmandu Valley en dat betekent dat het elders in de bergen wel wat onrustiger kan zijn. Volgende keer beter met de treks. Uiteindelijk is september t/m november het ideale seizoen. Langere dagen, warmer en veel minder kans op plotse weersomslag.

Vandaag heb ik me dus maar een beetje bezig gehouden met het lezen van een grondige politiek economische analyse van de achtergebleven ontwikkeling van Nepal (Paradise Lost? State Failure in Npal).

Tijdens mijn studie had ik al met veel belangstelling de colleges van 'visiting professor' André Gunder Frank (ontwikkelingseconomie - o.a Crisis in The Third World - Why Poor People Stay Poor) gevolgd, maar in de casus van Nepal kunnen we niet direct spreken over een land dat door de koloniale mogendheden is 'uitgebuit'. A.G. Frank was een studiegenoot van Milton Friedman, maar waar Friedman de 'grote' (sic) econoom achter het monetarisme en vrije marktdenken (Thatscher & Reagan) was Frank een econoom die in zijn analyses meer neo-Marxistische en Weberiaanse inzichten betrok.

Kortom 'food for thought' in dit land waar meer dan de helft van de bevolking onder de armoedegrens leeft. De koninklijke familie en haar patronaat heeft er in de afgelopen eeuwen goed van geleefd. Net als de Rana dynastie (een soort shoguns) en via vriendjespolitiek een klein aantal anderen. Nu stijgen de grondprijzen in Kathmandu Valley in hoog tempo en raad een wie daar weer in korte tijd superrijk van zijn geworden ... ja, ja je raadt het al ... de banken! Tot op zekere hoogte is het overal hetzelfde verhaal.