Meer op Samosir

Gisteren heb ik met Tim, de beheerder van Sony's Guesthouse, een tocht over het eiland gemaakt. Een aantal koningsgraven bezocht, een bezoek aan de hotsprings (70 graden Celsius), een meertje op een eiland in de vulkaankrater, een aantal oude Batak dorpen, dansvoorstelling bijgewoond en me tot slot nog even laten vertellen over de plek waar zware criminelen vroeger ter met de derde slag van een gezegend zwaard ter dood werden gebracht, waarna het bloed van het slachtoffer gedronken werd en zijn lever en hart genuttigd. Zo kon het althans tot ca. 2 euuwen geleden geschieden en misschien is het verhaal wel langer in ere gehouden om van de Batak-strijders een bepaald imago in stand te houden, waardoor zij gewilde 'bodyguards / soldiers of fortune' in andere koninkrijken waren. Interessante materie om me nog eens verder in te verdiepen.

Het reizen draait niet alleen om het fotograferen en bezoeken van 'toeristische hoogstandjes', maar ook om de mensen die je ontmoet. Ik zou het hier nog makkelijk weken kunnen volhouden. Het brengt me terug naar 1983 toen ik langere tijd aan het Dal Lake bij Srinagar (Kashmir) en Pokkhara Lake (Nepal) vertoefde. Ook hier staan de magische paddestoeltjes nog steeds op de menukaart.

Ik spreek voldoende met de lokale bevolking om een beetje een beeld te vormen van de levensomstandigheden hier. Met Tim & Annas van Sony's guesthouse heb ik een leuke 'relatie' opgebouwd en ik begrijp wat beter hoe het leven met een krediet van de bank voelt. Mijn persoonlijke instelling is altijd geweest om me nergens in de schulden te steken. Dat voelt toch een stuk vrijer, waar je ook gaat of staat.

Naast de lokalen heb ik hier elke avond wel een gesprek met een westerling die op één of andere wijze al lang op is. Gisteravond een paar Bintangs en een maaltijd met Daniël, een 72-jarige voormalige leraar Frans uit New York. Na zijn pensionering meer buiten NY in Azië, dan op Brooklyn. Ook al op jonge leeftijd getroffen door het reisvirus.

De avond daarvoor banana-cocos cake en thee met Mark, 64 jaar ook uit NY. Een paar jaar geleden nog een tijdje in de Bronx geleefd om voor zijn moeder te zorgen, totdat ze afscheid van elkaar konden nemen. Mark vertelde me verhalen over een wild leven met de nodige (hard) drugs, tot hij 28 jaar geleden via NA (Narcotics Anonymous) zijn verslaving onder controle kreeg. Sindsdien als een 'Indian salesman on the road', vooral in Z.O. Azië, maar ook af en aan zo'n zes jaar Amsterdam in het begin van de jaren negentig. Ook zo'n Amerikaan die niet echt terug verlangt naar de huidige US of A.

In Sony's dronk ik vanmorgen op het balkon thee met Elgin uit Noord Duitsland. Al vele jaren onderweg en een echte overlever die de eerste beginselen ooit nog bij de padvinderij had geleerd. Bouwt z'n eigen boten, maakt in India lederwaren, die hij weer aan een aantal winkels verkoopt als hij weer voldoende voorraad heeft. Prachtige verhalen over het zelfsstandige leven in de 'wilderness'. Andere buurman Udo, met een eigen landschap- / tuinadvies bureautje in Duitsland. Heel goed geïnformeerd over de natuur op Sumatra. En zo kan ik nog wel even doorgaan ... maar dat doe ik nu niet.